Zapraszam do czytania ciekawego tekstu na Astroportalu autorstwa Piotra Piotrowskiego „Kopernik i astrologia”.

Oto fragment artykułu:
„Choć Kopernik prawdopodobnie niezbyt często stawiał horoskopy, to jednak z wielkim zainteresowaniem czytał pisma astrologiczne. Na marginesie swojego egzemplarza „Tetrabiblos” poczynił pewne notatki. Zaciekawił go rozdział „O rodzicach” z Księgi III, a w szczególności fragment, w którym Ptolemeusz pisze o tym, jak odczytywać z horoskopu długość życia własnych rodziców. Niektórzy historycy przypuszczają, że osierocony przez ojca Kopernik chciał wiedzieć, czy jego 60-letnia wówczas matka będzie jeszcze długo żyła.

Ptolemeusz stwierdza, że matka symbolizowana jest w horoskopie albo przez Księżyc, albo przez Wenus. Długie życie matki zapowiada Jowisz w pomyślnych aspektach do Księżyca lub Wenus [Kopernik miał Jowisza w koniunkcji z Księżycem i w trygonie do Wenus].

Kiedy uczony studiował prawo i medycynę na uniwersytecie w Bolonii, to – zgodnie z tamtejszą tradycją – jako matematyk był zobowiązany do przygotowania astrologicznego prognostykonu, który zawierałby daty zaćmień, faz Księżyca, szczęśliwych i feralnych dni oraz ogólne prognozy na cały rok. Taki almanach przygotował Kopernik na 1536 rok. Jego tabele zasłynęły z najdokładniejszych obliczeń, jednak nie zawarł on w nich żadnych prognoz astrologicznych. Mimo to podtrzymywał na przykład pewne teorie astrologiczne mówiące o wielkich koniunkcjach planet, które – pojawiając się cyklicznie – miały się przyczyniać do upadku sekt czy religii.” Więcej…

Andrew Morton, świetny astrolog, wiceprezes Astrological Lodge of London (jednej z najstarszych organizacji astrologicznych, założonej w 1915 roku przez Alana Leo) pisze teksty, w których śledzi starożytne początki symboli astrologicznych i lubi patrzeć na wędrówki planet po niebie. Jego teksty ukazują się w dwóch astrologicznych gazetach „Astrologos” i „Astrology Quarterly”. Od dziś Andrew będzie też publikował swoje eseje i opisy nieba u nas, na Astroportalu. Artykuł dostępny jest w dwóch wersjach językowych – po polsku i w oryginale, po angielsku.

Fragment artykułu Andrew Mortona:

„Symbol Wagi przedstawia Słońce na horyzoncie w momencie, kiedy podczas swej rocznej wędrówki zaczyna swój etap wchodzenia w ciemności, śmierć i odrodzenie. Egipcjanie przedstawiali to symbolicznie w rytuałach pogrzebowych jako ważenie serca zmarłej osoby na wadze razem z ptasim piórem, aby sprawdzić, czy osoba przeżyła wystarczająco dobre, chwalebne życie, aby móc się ponownie narodzić do życia wiecznego pomiędzy tymi, którzy już wcześniej odeszli czy nie, w zależności od wagi. Cała procedura odbywała w miejscu zwanym „Przedsionkiem Dwóch Prawd” lub „Przedsionkiem Podwójnej Maat”. Wszystko w życiu Egipcjan miało swój cień, przeciwwagę, parę, był to świat równowagi i przeciwwagi. Uważano, że każda osoba rodzi się jak podwójna osoba, z cieniem siebie samego, który przedstawia jej możliwości; były to jej fizyczne, moralne i duchowe potrzeby, które powinny być zaspokojone w jakiś sposób podczas całego życia, aby dusza tej osoby została uwolniona w chwili fizycznej śmierci. ” Więcej.

Uwaga astrologowie! Prezydent Wenezueli przesunął czas w swoim kraju o pół godziny. Zmiana obowiązuje od września 2007 r. Ta zmiana na pewno szybko zostanie dodana do programów astrologicznych, ale jeśli wcześniej ktoś będzie chciał zrobić horoskop nowo narodzonego dziecka w Wenezueli, wydarzenia w tym kraju czy horoskop elekcyjny czy horarny, warto o tej zmianie pamiętać.Dotychczas w Wenezueli obowiązywał czas Greenwich Mean Time (GMT) minus 4 godziny, od września jest to 4-1/2 godziny.

Prezydent Hugo Chavez jako przyczynę podał lepsze zsynchronizowanie rytmu życia Wenezuelczyków z cyklem słońca, co ma wielki wpływ na rozwoju i biologiczne uwarunkowania życia człowieka. Dzieci, które wcześniej wstają, będą mogły teraz wstawać do szkoły po wschodzie Słońca, co bardziej zachęca do nauki. Poza tym dzięki zmianie będzie można w Wenezueli bardziej efektywnie wykorzystać dzień.

Źródło informacji:

Serwis Reuters

i polska wiadomość:

Gazeta.pl

Wczoraj, czyli 14 września, o godz. 16.20 czasu polskiego (14.20 GMT) miała miejsce na niebie kwadratura Słońca z Plutonem. Dzieci, które się dzisiaj urodziły, będą miały ten aspekt w swoim horoskopie i będzie to jeden z najsilniejszych akcentów ich horoskopu. Co oznacza ten aspekt? Aby go zrozumieć, opiszę najpierw naturę relacji między tymi dwiemia planetami na przykładzie koniunkcji.

Co w astrologii taki aspekt może oznaczać wedle moich obserwacji i praktyki? Słońce w każdym horoskopie reprezentuje nasze świadome ja i cechy oraz zachowania, które najłatwiej nam realizować w życiu. Pluton to planeta pokoleniowa, o najsilniejszym działaniu w zodiaku, oznaczająca wielką władzę, pieniądze, poszukiwania prawdy, wielkie katastrofy, pokoleniowe przemiany, tajemnice, manipulacje, zbrodnie, śmierć i odradzanie się. Pluton niesie więc wielki ładunek, wpływając silnie na Słonce.

Koniunkcja planet to taki aspekt, który powoduje, że dwie planety łączą się i tworzą ze sobą nowy byt, który posiada cechy obu z nich – tak jak dwa strumienie, które łączą się w jedną rzekę. Jeśli znaki zodiaku, którymi rządzą te dwie planety, harmonizują ze sobą w zodiaku, to sama koniunkcja daje człowiekowi same korzyści, które może on wykorzystać lub zmarnować. Jeśli natomiast znaki, którymi władają te planety, są w zodiaku w nieharmonijnych relacjach (zaraz wytłumaczę na przykładzie), to taka koniunkcja planet jest dla człowieka życiowym wyzwaniem.

Słońce w Zodiaku włada znakiem Lwa (znak ognisty, stały, piąty w Zodiaku), a Pluton włada znakiem Skorpiona (znak wodny, stały, ósmy w Zodiaku). Lew i Skorpion tworzą w Zodiaku aspekt kwadratury, czyli albo wygra Lew, albo wygra Skorpion. Żadne z nich nie ustąpi (bo oba są znakami stałymi), każde ma inną wizję świata (trudno ogień połączyć z wodą). Jednocześnie Skorpion jest silniejszy i bardziej wytrzymały od Lwa, dlatego częściej z nim wygrywa.

Po tym mini wykładzie z podstaw astrologii wracam teraz do koniunkcji Słońca z Plutonem. Już widać, że obie te planety będą wyrażać wobec siebie podobne energie, co ich znaki zodiaku. Nie jest to wiec łatwy aspekt. Osoby z koniunkcją Słońca z Plutonem to bardzo silne osobowości, które szukają silnych wrażeń. Mają dużą intuicję, silne cechy przywódcze, chcą nieraz na siłę rządzić całym otoczeniem, mało kto umie wywrzeć na nich jakikolwiek wpływ. Uczą się tylko na własnych błędach, często same brną w sytuacje nie do rozwiązania. Mają wielką siłę oddziaływania na innych, a nawet manipulowania ludźmi. Są dobrymi psychologami.

Realizacja tej koniunkcji zależy od tego, w jakim domu horoskopu się znajduje i jakie aspekty odbiera od innych planet. Osoba ze Słońcem w koniunkcji z Plutonem ma dar niewiarygodnej regeneracji sił (nie na darmo mówi się o nich, że co ich nie zabije, to wzmocni). W zależności od rozwoju życiowych wydarzeń, albo wykorzystują swoją moc do realizowania swoich spraw (walka z rodziną, uzyskanie przywództwa w grupie rówieśników, itp.), albo potrafią wpłynąć na świadomość czy nawet losy swojego pokolenia.

Nie jest to więc łatwy aspekt, ale bardzo nośny i dający wiele siły, z którą jeśli nic się nie robi, potrafi przytłoczyć, a nawet spalić jej właściciela. Na szczęście jednak obdarza go „nieśmiertelnością”, bo nawet z najgorszego upadku potrafi on powstać, jak feniks z popiołów.

Na koniec było trochę patetycznie, ale co tam – z Plutonem nie ma żartów .

Najtrudniejszym aspektem miedzy Słońcem a Plutonem jest kwinkunks, a potem kwadratura – tam przeważają negatywne cechy relacji tych dwóch planet i bardzo trzeba się namęczyć, żeby pokonać swoje słabości i pokusy czy nawet wyjść na porządnego człowieka. Najlepiej mają osoby z trygonem i sekstylem miedzy Słońcem i Plutonem, bo w tych aspektach cechy łatwe i trudne się równoważą.

Najbliższa koniunkcja Słońca z Plutonem będzie w połowie grudnia – Pluton wciąż jest w znaku Strzelca

Po raz kolejny brałyśmy z Milką udział w dorocznej konferencji Brytyjskiego Stowarzyszenia Astrologicznego i po raz kolejny było super. Uczestniczyłyśmy w wielu warsztatach i wykładach, których motywem przewodnim było szlifowanie rzemiosła astrologa. Najlepsze zajęcia, w których uczestniczyłam, to: Progresje prymarne, zajęcia o zaćmieniach, wykład i warsztaty Sue Ward z astrologii horarnej. Sue jest rewelacyjna, uczestniczyłam już w jej zajęciach cztery lata temu, a tegoroczny warsztat potwierdził jej klasę jako astrologa klasycznego i specjalistkę od horoskopów horarnych.

Atmosfera na konferencji była bardzo familiarna, ponieważ było mniej osób niż zwykle – około 150 (sic! – ciekawe czy w Polsce zebrałoby się tylu astrologów). Polska jest teraz bardzo trendy tematem i każdy ma coś do powiedzenia o Polakach, nasza inwazja na Wyspy trwa. Miałyśmy się i czym pochwalić – Astroportal zrobił duże wrażenie na naszych przyjaciołach ze stowarzyszenia, jest mało stron, które mają tak często aktualizowane artykuły jak nasza strona. Wiele osób wyraziło chęć współpracy przy Astroportalu, mam nadzieję, że niedługo będziecie mogli przeczytać nie tylko teksty polskich, ale i angielskich (i nie tylko) astrologów.

Ogólne zainteresowanie w europejskiej i amerykańskiej astrologii, już od zeszłego roku, kieruje się w stronę tradycyjnych technik, związanych z astrologią horarną, elekcyjną, technikami greckich i rzymskich astrologów. W tym roku ukazało się pierwsze w języku angielskim opracowanie astrologii hellenistycznej „Astrological roots: the hellenistic legacy” Josepha Crane’a. Kupiłyśmy, będzie recenzja na Astroportalu.

Szkoda było wracać Teraz zabieram się do czytania tych 10 książek, które kupiłyśmy w konferencyjnym sklepiku. Relację z konferencji umieszczę na Astroportalu, czekam tylko na zdjęcia od Glendy – sama zrobiłam kilka zdjęć, ale nie są zbyt reprezentatywne dla całej konferencji.

Z wydarzeń egzotycznych: poznałyśmy Japonki, które uprawiają astrologię europejską u siebie w kraju oraz grafa von Schlieffena, niemieckiego astrologa i malarza, który uczy w CPA Liz Greene. To tak na szybko, więcej już za kilka dni na Astroportalu.