Właśnie dostałam kolejny numer pisma „Astrology and Medicine Newsletter”, wydanie marzec 2006. Jest tutaj ciekawy artykuł poświęcony astrologii i jodze, a w nim długo przeze mnie szukana godzina urodzenia Iyengara!!!! Zdobyta od samego Mistrza od Santiago Mantasa. Ascendent w znaku Skorpiona (wytrwałość w ćwiczeniach i poznawaniu zapomnianego systemu jogi), pełna data: 14 grudnia 1918 r. g. 4.00, Chikmagalur (nie wiem dlaczego nie podali miejscowości podawanej w jego oficjalnej biografii – Bellur, ale to jest jednak Bellur, a nie to, co podają Anglicy), India. Ta godzina dodaje horoskopowi Iyengara, który ma Słońce, Wenus (Strzelec) i Księżyc (Baran) w znakach ognistych, dużo elementu ziemi, ponieważ w ten sposób silnie obsadzone są w jego horoskopie dom II, VI, i X, przy czym najwięcej planet jest w domu II. Sposób ćwiczenia i nauczania jogi, jaki stworzył Iyengar, odznacza się wielką precyzją, dbałością o szczegóły (do tego Saturn w trygonie do Słońca) i nastawieniem na szybkie postępy przy maksymalnym wysiłku. To najbardziej niesamowite połączenie żywiołów ziemi i ognia, jakie dane mi było poznać na przykładzie jego biografii i ćwiczyć na własnej skórze . Data z godziną na pewno ucieszy Anię W.

SŁOŃCE W RETROGRADACJI

Wszystkie ciała w Układzie Słonecznym krążą wokół środka/centrum grawitacji, ze Słońcem włącznie. Są okresy, kiedy środek Słońca nie jest centrum grawitacji naszego Układu. Za sprawą masy innych planet to centrum może przesunąć się ze środka Słońca w kierunku jego powierzchni, a nawet poza nią.

Słońce z punktu widzenia Ziemi wchodzi w retrogradację, kiedy Jowisz wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem wpływa na Słońce i zmienia centrum grawitacji, wokół którego w danym momencie krążą planety i Słońce. Z Ziemi tego nie widać, bo są to anomalia w ruchach planet, które zadrzają się bardzo daleko od Ziemi na krótki czas. Dlatego też w efemerydach planet nie można odczytać tego znajwiska.
Dzieje się to bardzo rzadko, w ciągu ostatnich 3400 lat zdarzyło sie tylko 7 razy!
Ostatnio mogliśmy obserwować to zjawisko w okresie od 28 kwietnia 1989 r. do 23 grudnia 1990 r. Było to jedyne takie wydarzenie w XX wieku. Na następny raz będzie trzeba czekać aż do 2168 r.!

Jako że jest to bardzo rzadkie zjawisko, trudno ustalić, jak ono na nas wpływa i jakie reguły astrologiczne przyjąć przy interpretacji tego wydarzenia. Można jednak połączyć pewne znaczące fakty z historii i wydarzenia w przyrodzie z wejściem Słońca w retro. Najważniejsze z nich to:

radykalne zmiany klimatu (ostre zimy, gorące lata, wylewy rzek lub susza),
wzmożona aktywność wulkanów,
zamieszanie społeczne, zmiany polityczne.

Wpływ tego zjawiska jest długotrwały i może być odczuwany przez kilka, a nawet kilkanaście lat po jego zakończeniu.

W latach 30-tych i 40-tych XVII wieku klimat w był bardzo skrajny. W Londynie Tamiza zamarzła, co, jak donoszą kronikarze, nie zdarzyło się od 150 lat. Zimy były wyjątkowo surowe, a wulkany były bardzo aktywne w porównaniu z minionymi 500 latami.

W XIX wieku lata 1810-1812 przyniosły najbardziej radykalne i surowe zmiany w klimacie, a w 1816 roku w ogóle nie było lata, a w Europie i USA w każdym miesiącu roku był mróz. Od 1813 do 1816 roku lata były bardzo chłodne, plony małe, panował głód, szalały choroby, a ludzie migrowali w poszukiwaniu lepszego miejsca do życia.

W XX wieku na przełomie lat 80-tych i 90-tych doszło do wielkich zmian politycznych w Rosji, Europie Wschodniej, Chinach i RPA. Pod koniec lat 80-tych w San Diego była wielka susza (szczególnie w 1987 i 1988 r.). W Europie Wschodniej lato 1989 roku było rekordowo gorące, a lato 1988 r. najbardziej wilgotne. W środkowych i wschodnich częściach USA zimy w 1989 i 1990 r. były rekordowo zimne. W Kaliforni natomiast była susza przez 3 lata.

11 okresów retrogradacji Słońca od -1400 (1401 p.n.e.) do 3000 r.
1) W -55 r.: 12 lutego, 8 sierpnia, 6 i 8 września, 12 października; w -54 r.: 24 maja.
2) W 123 r.: 22 grudnia; w 124 r.: 7 lipca, 13 i 14 sierpnia, 23 września; w 125 r.: 9 maja.
3) W 302 r.: 25 listopada; w 303 r: 31 maja, 3 lipca (godz. 7.47 i 14.24), 4 sierpnia; w 304 r.: 19 lutego.
4) W 482 r.: 28 stycznia, 5, 9 kwietnia (godz. 3.10 i 9.27), 13 kwietnia, 18 czerwca.
5) W 1632 r.: 27 stycznia, 31 lipca, 14, 15 i 26 sierpnia, 19 listopada.
6) W 1810 r.: 5 lipca; w 1811 r.: 13 kwietnia, 3 i 7 czerwca, 17 lipca; w 1812 r.: 15 stycznia.
7) W 1989 r.: 28 kwietnia; w 1990 r.: 26 lutego, 20 kwietnia, 23 kwietnia, 7 czerwca, 23 grudnia.
8 ) W 2168 r.: 8 czerwca; w 2169 r.: 5 marca, 5 i 6 kwietnia, 3 maja, 14 października.
9) W 2308 r.: 24 czerwca, 10 grudnia; w 2309 r.: 2 stycznia (godz. 6.43 i 8.05) i 24 stycznia, 10 lipca.
10) W 2487 r.: 4 marca, 20 września, 20 października, (godz. 3.29 i 8.19), 18 listopada; w 2488r.: 24 maja.
11) W 2666 r.: 18 czerwca, 26, 28 (godz. 11.33 i 13.29) i 30 sierpnia, 12 października.

Ostatnia data jest nieco diaboliczna .

Słońce wchodzi w retrogradację tylko na jeden dzień, a nawet w określonym momencie dnia lub zmienia swój bieg dwa razy w ciągu jednego dnia. W podanych tutaj okresach Słońce wchodziło w retro 6 razy. Szczegóły w książce Nile’a F. Michelsena “Tables of Planetary Phenomena”. Czas podany w UT.

Warszawa, 4 kwietnia 2006 r.

Tekst napisany na podstawie artykułu “The Sun Retrograde? Yes!” w książce “Tables of Planetary Phenomena” Neil F. Michelsen, wydanie II 1995 r.

Zobacz również obrazki na:

http://en.wikipedia.org/wiki/Barycenter

http://spaceplace.nasa.gov/en/kids/barycntr.shtml