W miniony weekend na ostatniej stronie Dziennika ukazał się artykuł o klątwie, jaką kabaliści i żydowscy ekstremiści rzucili na swojego premiera Ehuda Olmerta za to, że kontunuuje on misję poprzedniego premiera wycofywania wojsk izraelskich ze strefy Gazy. Zwrot pulsa dinura tłumaczy się jako ogniste bicze lub porażenie ogniem – czyli poważna sprawa. Klątwa pochodzi prawdopodobnie ze średniowiecznych praktyk kabalistycznych.
Rzucanie klątwy wg tradycji żydowskiej wiąże się z ryzykiem (i nie tylko w tej tradycji): Bóg sprawdza najpierw zasadność prośby i czystość intencji osób proszących – jeśli są one niesprawiedliwe lub nieczyste, klątwa spada na tych, którzy odprawiali ceremonię.
Inne znane osoby obłożone tą klątwą:
Eliezer Ben Jehuda – językoznawca, za to, że język uznawany oficjalnie za święty uczynił moficjalnym językiem Izraela, zmarł kilanaście lat po rzuceniu na niego klątwy;
Adolf Hitler – klątwę rzucono w 1944 r., zmarł w rok później;
Joseph Kennedy – nestor klanu Kennedych; pokłócił się z rabinem Aaronem Kotlerem, rzekomum skutkiem klątwy maja byc nieszczęścia i gwałtowne śmierci, jakie spotykają znanych członków rodziny Kennedych (zamachy na synów Johna i Roberta, wypadek lotniczy wnuka Johna Juniora);
Icchak Rabin – klątwa rzucona w październiku 1995 r. za podpisanie porozumienia z Palestyńczykami, zginął w listopadzie tego samego roku w zamachu.
Ariel Szaron – premier, klątwa za podjęcie decyzji o likwidacji żydowskich osiedli w Gazie; rok później zapadł na śpiączkę, z której nie wyszedł do dziś.